Weird Science

Galaktyka Wieloryb

English ver­sion is here

Galak­tyka Wie­lo­ryb NGC 4631 to impo­nu­jąca galak­tyka spi­ralna z poprzeczką, poło­żona w gwiaz­do­zbio­rze Psów Gończych Canes Vena­tici. Jej ksz­tałt przy­po­mi­na­jący pły­nącego w morzu wie­lo­ryba spra­wił, że zyskała swoją nazwę. Odkryta 20 marca 1787 roku przez Wil­liama Her­schela, znaj­duje się w odle­gło­ści około 25-30 milio­nów lat świetl­nych od Ziemi i roz­ciąga się na około 140 tysięcy lat świetl­nych, co czyni ją nieco więk­szą od naszej Drogi Mlecz­nej. Galak­tyka ta jest widoczna z Ziemi nie­mal dokład­nie z boku, co umożl­i­wia szcze­gółowe bada­nie jej struk­tury i wła­ści­wo­ści.

W cen­trum galak­tyki znaj­duje się obszar inten­syw­nego for­mo­wa­nia gwiazd. Silna aktyw­ność gwiaz­do­twór­cza jest widoczna w emi­sji zjo­ni­zo­wa­nego wodoru oraz pyłu między­gwiaz­do­wego roz­grze­wa­nego przez nowo pow­stałe gwiazdy. Naj­bar­dziej masywne gwiazdy, które for­mują się w takich regio­nach, spa­lają wodór poprzez fuzję przez krótki okres, po czym eks­plo­dują jako super­nowe.​

Cho­ciaż w NGC 4631 nie zaob­ser­wo­wano dotych­czas bez­po­śred­nio żad­nej super­no­wej, 29 stycz­nia 2021 roku odkryto nową czer­woną (LRN, ang. lumi­nous red nova), ozna­czoną jako AT 2021biy, o jasno­ści 18,1m. LRN to rzad­kie zja­wi­ska astro­no­miczne, które są uwa­żane za wynik eks­plo­zji występu­jącej pod­czas łącze­nia się dwóch gwiazd w ukła­dzie podwój­nym. AT 2021biy była moni­to­ro­wana zarówno foto­me­trycz­nie, jak i spek­tro­sko­powo, wyka­zu­jąc zmiany widma typowe dla tego typu obiek­tów.

Obser­wa­cje

06.03.2025, około godziny 21:00 - Kato­wice
Warunki: śród­mie­ście, bar­dzo wysoki poziom zanie­czysz­cze­nia świa­tłem

Tej nocy niebo było wyjąt­kowo kla­rowne, co sprzy­jało obser­wa­cjom astro­no­micz­nym. Mimo miej­skiego zanie­czysz­cze­nia świa­tłem, dobra przej­rzy­stość atmos­fery pozwo­liła na dostrze­że­nie obiek­tów głębo­kiego nieba, a odpo­wied­nia tech­nika także na reje­stra­cję foto­gra­ficzną.

Pod­czas obser­wa­cji Galak­tyki Wie­lo­ryb jej wydłu­żony ksz­tałt był wyraźnie widoczny. Struk­tura galak­tyki, w tym pasma pyłowe i obszary gwiaz­do­twór­cze, była dostrze­galna jako sub­telne różn­ice jasno­ści wzdłuż kra­wędzi­dy­sku. W pobliżu zau­wa­żalna była rów­nież galak­tyka sate­li­tarna NGC 4627, choć ze względu na jej mniej­sze roz­miary i jasność wyma­gała więk­szej uwagi pod­czas obser­wa­cji.

NGC 4627 jest nie­wielką galak­tyką elip­tyczną powiązaną gra­wi­ta­cyj­nie ze swoją więk­szą towa­rzyszką. Galak­tyka Wie­lo­ryb wraz ze swoim sate­litą zostały ska­ta­lo­go­wane razem jako obiekt Arp 281 w Atla­sie Oso­bli­wych Galak­tyk Hal­tona Arpa. W pobliżu znaj­duje się rów­nież znie­ksz­tałc­ona galak­tyka NGC 4656, co suge­ruje, że wszyst­kie trzy galak­tyki w prze­szło­ści zbli­żyły się do sie­bie na tyle, by wywo­łać wza­jemne zakłóce­nia. Te inte­rak­cje pro­wa­dzą do znie­ksz­tałceń struk­tury galak­tyk, pow­sta­wa­nia mostów mate­rii między nimi oraz inten­sy­fi­ka­cji pro­ce­sów gwiaz­do­twór­czych.

2MASX J12420645+3245390 jest nie­wielką galak­tyką, nie ujętą jak na razie w żad­nym z sze­rzej zna­nych kata­lo­gów.

Para­me­try foto­gra­fii 2:

  • Canon EOS 60D
  • suma­ryczny czas eks­po­zy­cji: 90 minut (stac­ko­wane - 180x30s kla­tek light, dark, flat oraz bias)
  • ISO: 1500
  • tele­skop w sys­te­mie Mak­su­towa (100/1400), eks­po­zy­cja w ogni­sku głów­nym
  • zasto­so­wano filtr, pozwa­la­jący na zmniej­sze­nie wpływu sztucz­nego zanie­czysz­cze­nia świa­tłem i świe­ce­nia atmos­fery
  • sta­tyw: gło­wica para­lak­tyczna z pro­wa­dze­niem w osi rek­ta­scen­cji, wyju­sto­wana metodą dry­fową z wyko­rzy­sta­niem ste­row­nika wła­snej kon­struk­cji.

Lite­ra­tura dodat­kowa:

Marek Ples

Aa