Mgławica Rybia Głowa
IC 1795, znana również jako Mgławica Rybia Głowa, jest fascynującym obiektem astronomicznym. Znajduje się w gwiazdozbiorze Kasjopei Cassiopeia, w odległości około 6-7 tysięcy lat świetlnych od Ziemi.
Mgławice emisyjne, takie jak IC 1795, to obłoki międzygwiazdowego gazu, głównie wodoru, które świecą w wyniku jonizacji. Jonizacja ta jest spowodowana intensywnym promieniowaniem ultrafioletowym emitowanym przez młode, gorące gwiazdy znajdujące się wewnątrz mgławicy. W przypadku IC 1795, ten charakterystyczny czerwony blask pochodzi głównie od zjonizowanego wodoru.
Regiony HII, jak nazywają się takie obszary, są miejscem, gdzie pod wpływem grawitacji zagęszczają się obłoki molekularne, prowadząc do formowania się protogwiazd. Z czasem protogwiazdy kurczą się i osiągają temperaturę wystarczającą do zainicjowania reakcji termojądrowych w ich jądrach, przekształcając się w gwiazdy ciągu głównego.
IC 1795 jest częścią większego kompleksu gwiazdotwórczego, który rozciąga się wzdłuż ramienia Perseusza Drogi Mlecznej. W jej sąsiedztwie można znaleźć m.in. Mgławicę Serce, Mgławicę Dusza i Podwójną Gromadę w Perseuszu. Wszystkie te obiekty są przedmiotem intensywnych badań zarówno z Ziemi, jak i za pomocą teleskopów kosmicznych.
Obserwacje
01.08.2024, około godziny 00:00 - Katowice
warunki śródmiejsce, bardzo wysoki poziom zanieczyszczenia światłem
Jak każdy szanujący się obserwator, starannie przygotowałem się do tej nocy. Sprawdziłem prognozę pogody, która zapowiadała prawie bezchmurne niebo. Przygotowałem mój wierny sprzęt i oczywiście ciepłą odzież, bo noce bywają chłodne nawet latem. Mimo, że prognoza nie okazała się całkowicie trafna, a pojedyncze chmury powodowały przerwy w zbieraniu materiału, to w końcu powstała Fot. 1.
Nazwy obiektów kosmicznych bardzo często dowodzą wielkiej wyobraźni, jaką wykazał się ten, kto dał im określone miano i nie zawsze łatwo stwierdzić, skąd ono się wzięło. W przypadku Mgławicy Rybia Głowa tak jednak nie jest - z łatwością możemy zobaczyć w niej zarysy przedstawionej z boku przedniej części ciała ryby, wraz z pokrywą skrzeli, oczami i otworem gębowym. Ten ostatni jest zresztą najjaśniejszą częścią całej mgławicy i dorobił się własnego oznaczenia: NGC 896.
Mimo niewielkich trudności, ta obserwacja IC 1795 była dla mnie bardzo miłym przeżyciem. Obserwacja głębokiego kosmosu zawsze przypomina mi, jak mały jestem ja i cała ludzkosć w porównaniu ze Wszechświatem i jak wiele tajemnic wciąż skrywa przed nami nocne niebo. Każda taka obserwacja to podróż w czasie i przestrzeni, która pozwala nam na chwilę oderwać się od codziennych problemów i zbliżyć się do tajemnic Absolutu.
Parametry fotografii 2:
- Canon EOS 60D
- sumaryczny czas ekspozycji: 90 minut (stackowane - 90x60s klatek light, dark, flat oraz bias)
- ISO: 1500
- teleskop w systemie Maksutowa (100/1400), ekspozycja w ognisku głównym
- zastosowano filtr, pozwalający na zmniejszenie wpływu sztucznego zanieczyszczenia światłem i świecenia atmosfery
- statyw: głowica paralaktyczna z prowadzeniem w osi rektascencji, wyjustowana metodą dryfową z wykorzystaniem sterownika własnej konstrukcji.
Literatura dodatkowa:
- Gendler R., Niebo, Carta Blanca, 2007
Marek Ples